รีวิว Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children | เรื่องราวของเด็กสุดประหลาดที่บ้านเพริกริน


 

เชื่อว่าหลายคนน่าจะเคยได้ผ่านตากับผลงานสุดบรรเจิดไม่เหมือนใครของ Tim Burton กันมาบ้างแล้ว เขาคือชายผู้มีผลงานมากมายและเป็นที่จดจำด้วยเอกลักษณ์ในด้านงานภาพ จินตนาการ ความเพี้ยนแปลก ที่มีร่วมกันในหนังทุกเรื่องที่เขากำกับฯทั้ง Big FishCorpse BrideSweeney ToddAlice in WonderlandSleepy HollowBatmanBatman Returns และอีกหลายเรื่อง จนแฟนๆ ของลุงทิมต้องตั้งความหวังกับหนังเรื่องใหม่ๆ ของลุงทุกครั้งไป และครั้งนี้ลุงทิมจับวรรณกรรมเด่นมาทำหนังแฟนตาซีเยาวชนอีกครั้ง ‘Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children’

เรื่องราวของเด็กประหลาดที่บ้านเพริกริน…

ในโลกที่ประชาชนคนธรรมดาอยู่กันนี้ หลายคนไม่เคยรู้ถึงการมีอยู่ของเหล่าคนพิเศษ เพราะพวกเขาต้องหลีกเร้นจากการตามล่า กลุ่มคนที่ดูแปลกแยกจากสังคมด้วยความพิเศษที่ได้มาแต่กำเนิด แต่เหตุฉไนพวกเขาถึงมีแต่เด็กหญิงเด็กชายที่อยู่ในบ้านหลังนั้น และมีเพียง มิสเพริกริน (Eva Green) ผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่ดูแลพวกเขาอยู่ บนเกาะที่ห่างไกล ที่นั่นมีบ้านที่รับเลี้ยงเด็กพิเศษอยู่ และเด็กชายเจค (Asa Butterfield จาก X+YEnder’s Game) ผู้มีอดีตเกี่ยวพันกับบ้านหลังใหญ่หลังนั้นกำลังเดินทางไปหา บ้านที่เขาจะได้พบกับเด็กที่จะกลายเป็นเพื่อนใหม่ของเขา แต่คงไม่มีใครโดดเด่นสำหรับเขามากไปกว่าสาวน้อยตัวเบาอย่าง เอมม่า บลูม (Ella Purnellที่บ้านเจคได้พบกับเด็กๆ ที่แต่ละคนมีความพิเศษแตกต่างกันไป ยังมีความลับบางอย่างที่เขาอยากรู้ และยังมีกลุ่มบางกลุ่มที่พวกเขาต้องเผชิญ


ดูผมจะไม่ใช่หนอนหนังสือเท่าไหร่ ความจริงมันเป็นนิยายสไตล์วรรณกรรมเยาวชนที่น่าอ่านดีไม่หยอก ยิ่งเมื่อได้ดูหนังก็ยิ่งพบว่ามันน่าจะมีรายละเอียดอีกมากที่ผมยังไม่อาจเก็บได้ครบจากหนังยาว 2 ชั่วโมง 7 นาทีคนที่เคยอ่านหนังสือมาแล้วคงจะเข้าใจเรื่องราวในหนังและคงรู้ว่ามันแตกต่างไปจากหนังสือยังไง ‘Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children’ พาเราไปรู้จักกับกลุ่มเด็กประหลาดที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่บนเกาะที่ห่างไกล แต่ความลับมากมายที่ถูกปกปิดไว้ด้วยเหตุผลบางอย่าง และหากเจคอยากจะรู้ให้มากกว่านั้น เขาต้องเลือกว่าจะอยู่กับเด็กนั้น ซึ่งหนังพยายามจะให้เราเป็นเจคที่ต้องเลือกว่าจะจากชีวิตปกติที่เป็นอยู่

หรือจะไปมีชีวิตใหม่ที่แตกต่างและต้องจากลาชีวิตเดิมที่คุ้นเคยอย่างสิ้นเชิสิ่งหนึ่งที่น่าจะพอบอกได้ ก็คือ เด็กๆ ในบ้านของมิสเพริกรินมีชีวิตที่ผูกติดอยู่กับ วังวน คำนี้จะถูกใช้ในหนังที่คุณอาจจะต้องใช้สมองในการจับและทำความเข้าใจมันให้ถ่องแท้ก่อนที่หนังจะจบลงซึ่งสำหรับคนที่มีปัญหาการเล่าเรื่องของ เวลา อย่างผมจะมีปัญหามาก เพราะมันจะสงสัยอยู่ตลอดเวลาว่ามัน ยังไงกันวะ เหมือนหนังก็ไม่ได้แยแสต่อคนกลุ่มนี้จึงเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ จะเร็วจะช้าก็แล้วแต่ หนังมีทั้งช่วงสนุก ช่วงน่ารัก ช่วงตลก และช่วงเฉยๆ แม้เทคนิคจะดูเนียนตาแต่กลับไม่ถึงขั้นว้าวอะไรนัก แต่หนังก็ยังมีอีกหลายอย่างที่ไม่อาจมองข้ามไปได้ ไม่ว่าจะเป็นเลือกใช้เทคนิคสต็อปโมชันแทรกเข้ามาในหนังที่เต็มไปด้วย CG ที่ไม่ค่อยจะมีใครทำกัน หนังมีช่วงเวลาของความเพี้ยนแปลกปรากฏอยู่บ้าง แต่นั่นก็ไม่เท่าหนังมีช่วงเวลาสนุกสนานของฉากแอ็คชั่นสไตล์เด็กๆ ที่พอให้หัวเราะคิกคักกันได้

ติดตามเว็บรีวิวหนังได้ที่ Blusterfilms

ติดตามแฟนเพจได้ที่ FB : Blusterfilms

ความคิดเห็น